Όλα τα σοβαρά μου
της ζωής συναπαντήματα
που ήταν κλήρος ορισμένος
να γευτώ
ήταν πάντα άλλα
από εκείνα που περίμενα,
με ετερόκλητης μορφής σχηματισμό...
Πάντα με άλλο πρόσωπο ερχότανε
καθένα στων καιρών
το ραντεβού
ποτέ μ' εκείνο
που η καρδιά μου έγνεφε
ούτε μ' αυτό
που σχηματίζονταν στον νου...
Κι άφηνε πίσω του
ένα ένα όπως έφευγε
τον ίδιο γρίφο
το ίδιο επίμονο ερώτημα
τον ίδιο του μυαλού βασανισμό:
πού ήταν αυτός
που μόνο λίγο έβλεπα
που λίγο ψηλαφούσα
σαν τυφλός
που σαν σκιά
το πρόσωπό του έδειχνε
και πάλι βυθιζόταν στο κενό...
Ώσπου μέσα απ' την επανάληψη κατάλαβα
ότι η ζωή μου όλη
ήταν μια συνάντηση
με Εκείνον
που κρυβόταν συνεχώς
πίσω απ' το "εν ετέρα μορφή"
γνωστό του τέχνασμα
όπως το διαμόρφωνε ο καιρός
μέχρι να διδαχτεί η καρδιά μου
η απαίδευτη
σε μια δια βίου μαθητεία συνεχώς
να διακρίνει
πίσω απ' τα πρόσωπα
τους δρόμους
και τα πράγματα
Αυτόν που είναι
ο πάντοτε Ερχόμενος
για να τον συναντήσει
μες στο φως...
Όλγα