Εκείνο το
Μεγάλο Σάββατο στο Παρίσι, στεκόμουν στο μπαλκόνι του δωματίου μου πριν πάω
στην εκκλησία. Είδα ένα αυτοκίνητο να περνά, και υπήρξε μια γρήγορη,
εκτυφλωτική αντανάκλαση του ήλιου σ' ένα από τα παράθυρά του. Όλα όσα
αισθάνθηκα και έμαθα για το Μεγάλο Σάββατο, και σ' όλη αυτή
την ημέρα, για την ουσία του Χριστιανισμού, όλα όσα έχω προσπαθήσει να πω ή να
γράψω, αποτελούσαν πάντοτε την εσωτερική ανάγκη να μεταδώσω στον εαυτό μου και
στους άλλους αυτό πού ξέσπασε, αυτό πού φωτίστηκε και αποκαλύφθηκε μέσα μου
εκείνη τη στιγμή.
Όταν μιλά
κανείς για την αιωνιότητα, μιλά γι' αυτό. Αιωνιότητα δεν είναι η άρνηση του
χρόνου, αλλά η απόλυτη ολοκλήρωση, σύναξη και αποκατάστασή του. Αιώνια ζωή δεν
είναι ό,τι αρχίζει μετά την πρόσκαιρη ζωή· είναι η αιώνια παρουσία της
καθολικότητας της ζωής.
Ο
Χριστιανισμός είναι μια ευλογημένη ανάμνηση, είναι όντως η κατάκτηση όλου του
διασπασμένου χρόνου, είναι η εμπειρία της αιωνιότητας, εδώ και τώρα. Όλες οι
θρησκείες και οι πνευματικότητες πού τείνουν να εκμηδενίσουν τον χρόνο είναι
ψευδείς θρησκείες και ψευδοπνευματικότητες.
Λαμπρή,
ηλιόλουστη, ανοιξιάτικη μέρα. Φαίνεται σαν να τραγουδά η ίδια η μέρα: «Ἐν
σοί μόνον ἀγαλλόμεθα!»
π. Αλέξανδρος Σμέμαν