Με αφορμή τη μνήμη της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας
Με μιαν ορμή παράφορη
βούτηξες στα βαθιά νερά
ν' αδράξεις με λαχτάρα,
ηδονή
κρυμμένη μες στις αγκαλιές
του κόσμου.
Κι ήτανε κάθε νέα
της απόγνωσης βουτιά
ένα ταξίδι στο χαμό
που επέστρεφε στην ψυχή σου
μοναξιά
και αδυσώπητο κενό
απ τα χτυπήματα
στα ύφαλα του πόνου
και ξόδευες
της νιότης τον πολύτιμο ανθό
με κάθε νέα του κορμιού κατάδυση
στο απελπισμένο
του έρωτα κυνηγητό
που σ' άφηνε
άθλιο κουρέλι, θλιβερό
ριγμένο στη γωνιά του δρόμου.
Ώσπου στο ναύλο της φυγής
που ο πυρωμένος πόθος
της καρδιάς
κυρίαρχα σε οδηγούσε
κατέληξες περιδεής
να βρεις Αυτόν
που τα ηνία
της ανάγκης σου κρατούσε....
Και πέφτοντας στα πόδια
της Αγάπης ασκεπής
βρήκε η ζωή προορισμό
όταν κατάστηθα σε βρήκε
ο Έρωτας ο απ' αρχής
που τόσα χρόνια
την καρδιά σου κυνηγούσε...
Όλγα