Λευκή (α)συμφωνία



Με αδιάκοπη χιονόπτωση 
μίλησε σήμερα ο ουρανός
κι εμείς οι κατοικούντες 
στις υπώρειες της γης
βγήκαμε έξω βιαστικά 
να υποδεχτούμε τη λαλιά του.

Άνιση κατανόηση, 
ιδιωτική καταγραφή
αντίληψη ιδιοτελής 
ενός τυχαίου φαινομένου καιρικού
που ερμηνεύει χωριστά 
του καθενός μας η ματιά
στη χώρα ετούτη 
της σκιάς και του θανάτου... 

Άλλος διακρίνει αμετάπειστα
στην παγωμένη ολόλευκη ομορφιά
πιστό αποτύπωμα σαφές
που αντιφεγγίζει
την άφατη ομορφιά 
του Αοράτου 

άλλος διαβάζει ξεγνοιασιά
και ξεκινά να διασκεδάσει
στις λευκές πίστες 
της χλιδάτης λησμονιάς 
την κρύα,  αδηφάγα  μοναξιά του

άλλος κουρέλι κι αποφόρι 
της ζωής
αποζητά σε μια γωνιά 
να ζεσταθεί 
από την παγωμένη 
αυτού του κόσμου  αποφορά  
που σήμερα φοράει τα ζεστά του 

κι άλλος σε μία κόγχη 
του μυαλού 
στοχάζεται περιδεής
τι νάναι αλήθεια τελικά 

αυτό που επιτάσσει
του ορατού  η λογική 
ή αυτό 
που επέκεινα  της όρασης
ζητάει η καρδιά του....