ΒΡΕΦΟΚΡΑΤΟΥΣΑ ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΗ



                         



Δε φανταζόμουν να δω
Βρεφοκρατούσα σκονισμένη.
Αντί για κάμπο χρυσό
γκρίζο σταχτί
των ερειπίων
και για φωτοστέφανο
η μπόλια
μισολυμένη.
Ο άξονας κάθετος μα…
να…
έπρεπε να τον δεις πανοραμικά,
για να μη χάσεις τις μορφές.
Οι πινελιές του κόκκινου
 μαστίγωσαν τον απρόσμενο καμβά.
Προοπτική καμιά.


Εσύ που χώρεσες τον Αχώρητο
πώς το χωράς;
Το Βρέφος στην αγκάλη
σκοτώνουμε ξανά.

Γλυκοφιλούσα,
πρέσβευε υπέρ ημών,
των άβουλων τυφλών,
των θέσει ειρηνοποιών,
των με τα λόγια αγαπώντων.

Αν Ήσουν εικόνα
θα σε ονομάζαμε Χαλεπιώτισσα
και κάποιο φιλόξενο ακρογιάλι
θα Σ’ έσωζε από τη μήνιν.


Μα η έμψυχος εικόνα
δε θά ’βρει
ψυχή ταπεινή να κατοικήσει.
Εικονοκλάστες μόνο.

                                                                                                                                         Ειρήνη Ζαμάνη
                                                                                                                                       Σεπτέμβρης 2016