Πανελλήνιες




                               Μια στιγμή, τα γνώριμα ν’ ανακαλέσεις,
                               μια στιγμή, μυαλό και καρδιά να καλέσεις.
                               Από κορυφή αγναντεύεις της Γνώσης την πεδιάδα
                               κι ειν’ ανοιξιάτικη δροσιά μα και λιακάδα.
                               Από γέφυρα ατενίζεις  ρέοντα τον ποταμό κι ειν’ η στιγμή
                               να βαπτισθείς σε Πνεύμα Άγιο και καθαρό.

                               Κι ειν’ η εικονίτσα στο πορτοφόλι σου
                               ο άγιός σου που σου μιλά και τώρα
                               και τη ζωή όλη σου.

                                Και σμίγει η ανάσα και το συννεφάκι σου
                                με αυτά των άλλων, των ομηλίκων,
                                γρηγορούντων κι αμηχάνων.

                                Κι είναι μια μες τις δοκιμασίες τις πολλές
                                «μητέρα των μαχών» δεν την λες.
                                Είθε σ’ αυτές που θα ‘ρθουν
                                να έχεις συνοδοιπόρους ευγενείς,
                                να χαίρονται κάθε φορά που ανθείς!
                                Να δίνεις τον αγώνα τον καλό
                                με καρδιά νήφουσα και πνεύμα λαγαρό!

                                                                      ΕΙΡΗΝΗ Ζ. / 6Η μέρα πανελληνίων 2015