Βιβλιοπαρουσίαση-Το μυστικό της εικόνας


Τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα φωτίζονται αλλιώς όταν τα προσεγγίζει η καλή λογοτεχνία μέσα από προσωπικές ιστορίες, ακόμα και πλασματικές, που όμως σέβονται την αλήθεια. Αν ακριβώς έτσι ζωντανεύει και απομυθοποιεί την γαλλική επανάσταση το «Οι θεοί διψούν» του Ανατόλ Φρανς, ως προς την οκτωβριανή επανάσταση με συνεπήρε η αφήγηση της Όλγκας Λόσκι στο «Μυστικό της εικόνας» (εκδόσεις Μεταίχμιο, 2011). Πονά η σκιαγράφηση της πραγματικότητας, του ολετήριου μίσους που κατέλαβε εκατοντάδες ανθρώπους και έχει απήχηση ακόμα και σήμερα, μα υπάρχει και η άλλη όψη που εκπλήσσει ευχάριστα και αναπαύει. 

Το εξώφυλλο σε τίποτα δεν προϊδεάζει παρά μόνο ως προς το μυστήριο. Στο πίσω μέρος του αναγράφεται απλώς πως η συγγραφέας, Γαλλίδα ρωσικής καταγωγής, ειδικεύεται σε θέματα ορθοδοξίας και αγιογραφίας. Προφανώς, επιπλέον, έχει η ίδια ζωντανή πίστη. Για αυτό και γοητεύεται κανείς από το πως οι κεντρικοί ήρωές της, ένας αγιογράφος μοναχός σε ιστορικό μοναστήρι και μια πολύτεκνη μάνα άσημη, αλλά και άλλοι όπως ο ηγούμενος, παλεύουν όλοι εν Χριστώ. Η πίστη, η δίψα για την αλήθεια, η αμφιβολία, η μετάνοια, το παράδειγμα ζωής και αγάπης προσωποποιούνται μέσα στις σελίδες. Προσευχητική διάθεση αναδύεται και μεταδίδεται. Ο μοναχός προσπαθεί να ολοκληρώσει το έργο της ζωής του, μια εικόνα της Αναστάσεως, κι εκείνη ελπίζει πως θα επιστρέψει ο γιος της από το μέτωπο κι ετοιμάζεται για αυτό. Οι ζωές τους συμπλέκονται και εξελίσσονται παράλληλα, ενώ η πείνα και ο παραλογισμός θεριεύουν. Η πορεία είναι σταυροαναστάσιμη.

Ωραία γραφή, ενδιαφέρουσα υπόθεση, λόγος ορθόδοξης αναζήτησης και όχι κηρυγματικός. Συντροφεύει εξαιρετικά τους αναγνώστες και μακάρι, όπως ένας ήρωας αναφέρει, «… να μην αποστρέφουμε το βλέμμα μας από Εκείνον, κάθε φορά που η δυστυχία μας κάνει να μην πιστεύουμε στο έλεός Του» αλλά να συνειδητοποιούμε πως «… ο Χριστός με τράβηξε από το βάθος του πηγαδιού. Τώρα αν δεν έχω ακόμα βγει στο φως, φταίω εγώ ο ίδιος. Γνωρίζω ποιός είναι ο δρόμος. Αρκεί να τον ακολουθήσω».