Φτιάχνω ένα σπίτι από στιγμές
αναπαλλοτρίωτες
τα παιδιά μου ανοιγοκλείνουν γελώντας
πόρτες παράθυρα
τις ώρες της κοινής ησυχίας
προσοχή στο ξύλινο πάτωμα
τους φωνάζω
μη γδέρνετε τα έπιπλα
μη ζωγραφίζετε στους τοίχους
όμως εκείνα επιμένουν
κάνουν το σπίτι μου χρωματιστό
γιατί είναι βέβαια
ότι θα το κληρονομήσουν.
Β. Δ.