Παρατηρώ το νεογέννητο
πώς παραδίνεται άνευ όρων στην αγκαλιά της μητέρας του. Αφήνεται νιώθοντας σιγουριά
ότι εκεί μπορεί να μείνει, να τραφεί, να κοιμηθεί, να γεμίσει η ύπαρξή του ασφάλεια
και εμπιστοσύνη ότι κάποιος φροντίζει γι’ αυτό και τις ανάγκες του.
Θα χρειαστεί
και ο δικός του κόπος την ώρα του θηλασμού. Μια συνεργία συνεχούς προσφοράς από
τη μητέρα και ανα-ζήτησης από το βρέφος. Και μετά ακούγοντας τους χτύπους της καρδιάς
θυμάται το ξεκίνημα του στη ζωή, μέσα στη μήτρα, και ό,τι πόνο και αν έχει ηρεμεί.
Τον πρώτο χρόνο
της ζωής χτίζεται η βασική εμπιστοσύνη, λένε οι ψυχολόγοι. Και ο λαός λέει
"Το μωρό το γεννάει η κοιλιά και τον άνθρωπο η αγκαλιά".
Ο δικός μου συνειρμός
από την εικόνα του μωρού στην αγκαλιά είναι...
η επιθυμία έτσι να αφεθώ στα χέρια
του Θεού, ξένοιαστη με τη σιγουριά ότι Εκείνος φροντίζει για τα παιδιά Του..
τα
ανοιχτά χέρια του Ιησού που χαμογελάει, στο ιερό στο παρεκκλήσι των αγίων Αρσενίου
και Πορφυρίου στους Ταξιάρχες..
η αγκαλιά της
Πλατυτέρας σε κάθε ιερό..
ο χορός των αγγέλων και των αγίων που αγκαλιάζει όλο το
εκκλησίασμα..
η αγκαλιά συνοδοιπόρων αδελφών που δεν εκφράζεται μόνο με το άνοιγμα
των χεριών, αλλά και με το βλέμμα, το λόγο, το άγγιγμα, το μοίρασμα από το 'αμπάρι'
της ψυχής...
Νεκταρία Α.