«Θαρσεῖτε…»

      


          Το γελαστό εσπερινό φως της πλατιάς μέρας του Μαου κάνει πάλλευκα τα άμφια του ιερέα που συναντούν τις ασπροκόκκινες κορδέλες με το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» παραμονή της απόδοσης της εορτής του Πάσχα. Παραμονή πανελληνίων. Η σύναξη μου θυμίζει το μυστήριο του Μ. Ευχελαίου, καθώς η παράκληση γίνεται νωρίς, έχει νιάτα και αυτά φεύγουν «μυρωμένα» με την αγάπη του Θεού και των δικών τους. Αλείπτης (= προπονητής)  ο τριαδικός Θεός  για το στίβο μιας πρώτης δοκιμασίας. Ο λόγος του αναγιγνωσκομένου Ευαγγελίου λόγος ειρήνευσης: «Θαρσετε, γώ εμί, μή φοβεσθε».              

                                                    
Ο π. Ζήσης υπογραμμίζει ταπεινά τη βαθιά πεποίθηση/ πίστη ότι στη θαλασσοταραχή του βίου δεν είμαστε μόνοι. Με τρόπο λιτό απευθύνεται  σε νέους και νέες που η τρικυμία είναι εντός τους: αμφιβολίες, ανασφάλεια, αβεβαιότητα. Κάποιοι από αυτά τα παιδιά που τώρα βρίσκονται στο κατώφλι της ενηλικίωσής τους θα υπήρξαν συνοδοιπόροι στα κατηχητικά και ξέρουν ότι η Εκκλησία ως ενορία και μέλη Χριστού τους αγαπά. Εναπόθεσαν την αγωνία τους και πήραν αντίδωρο την ειρήνη και το φως αυτό το δείλι του Μαου.

                                                                                      Ειρήνη Ζαμάνη