ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ

Ο Άγιος Πολύκαρπος προς τους Φιλληπησίους...

... αλλά και προς τους Νεοέλληνες!

Συγκινητικό! Η επιστολή του Αγίου ιερομάρτυρος Πολυκάρπου επισκόπου Σμύρνης (80-167/8) προς τους Φιλιππησίους.

Γράφτηκε περί το 117.

Ο Πο­λύ­καρ­πος, και οι πρε­σβύ­τε­ροι που εί­ναι μα­ζί του, προς την Εκ­κλη­σί­α του Θε­ού  που βρί­σκε­ται στους Φι­λίπ­πους.  Να πλη­θυν­θεί  σε ε­σάς το έ­λε­ος και η ει­ρή­νη του Θε­ού του Παν­το­κρά­το­ρος και Ι­η­σού Χρι­στού του Σω­τή­ρα μας. Χά­ρη­κα πο­λύ μα­ζί με ε­σάς εν Κυ­ρί­ω η­μών Ι­η­σού Χρι­στώ,  που δε­χθή­κα­τε να μι­μη­θεί­τε την α­λη­θι­νή α­γά­πη και που ξε­προ­βο­δί­σα­τε, ό­πως ε­πι­βάλ­λε­ται, ε­κεί­νους που εί­ναι τυ­λιγ­μέ­νοι με τα α­γι­ο­πρε­πή δε­σμά, τα ο­ποί­α εί­ναι δι­α­δή­μα­τα των α­λη­θι­νά ε­κλεγ­μέ­νων α­πό τον Θε­ό, και α­πό τον Κύ­ριό μας. K­αι που η σί­γου­ρη ρί­ζα της πί­στε­ώς σας, η ο­ποί­α εί­χε α­να­κοι­νω­θεί α­πό αρ­χαι­ο­τά­των χρό­νων,  μέ­χρι και τώ­ρα πα­ρα­μέ­νει και καρ­πο­φο­ρεί στον Κύ­ριό μας Ι­η­σού Χρι­στό, ο Ο­ποί­ος υ­πέ­μει­νε υ­πέρ των α­μαρ­τι­ών μας, φτά­νον­τας μέ­χρι τον θά­να­το, τον Ο­ποί­ον α­νέ­στη­σε ο Θε­ός, λύ­νον­τας τις ω­δί­νες του Ά­δη, Τον Ο­ποί­ον, χω­ρίς να Τον έ­χε­τε δει, Τον πι­στεύ­ε­τε με α­νε­κλά­λη­τη και γε­μά­τη δό­ξα χα­ρά, στην ο­ποί­α πολ­λοί ε­πι­θυ­μούν να ει­σέλ­θουν, βλέ­πον­τες ό­τι εί­σα­στε σω­σμέ­νοι δια της Χά­ρι­τος, και ό­χι δια των έρ­γων σας, αλ­λά με το θέ­λη­μα του Θε­ού, δια Ι­η­σού Χρι­στού.

Για τον λό­γο αυ­τό, ζώ­νον­τας την μέ­ση σας, να ερ­γά­ζε­σθε για τον Θε­ό με φό­βο και α­λή­θεια, εγ­κα­τα­λεί­πον­τας την κε­νή μα­ται­ο­λο­γί­α και την πλά­νη των πολ­λών, μιας και έ­χε­τε πι­στέ­ψει σε Ε­κεί­νον που α­νέ­στη­σε τον Κύ­ριό μας Ι­η­σού Χρι­στό εκ νε­κρών και που έ­δω­σε σε Αυ­τόν θρό­νο στα δε­ξιά Του, στον Ο­ποί­ον έ­χουν υ­πο­τα­γεί ό­λα τα ε­που­ρά­νια και τα ε­πί­γεια, τον Ο­ποί­ον κά­θε πνο­ή λα­τρεύ­ει, ο Ο­ποί­ος έρ­χε­ται ως Κρι­τής ζών­των και νε­κρών, του Ο­ποί­ου το Αί­μα θα α­παι­τή­σει ο Θε­ός α­πό ε­κεί­νους που α­πει­θούν σε Αυ­τόν. Ο δε Ε­κεί­νος που Τον α­νέ­στη­σε εκ των νε­κρών θα α­να­στή­σει και ε­μάς, ε­άν κά­νου­με το θέ­λη­μά Του και πο­ρευ­ό­μα­στε σύμ­φω­να με τις εν­το­λές Του και α­γα­πού­με αυ­τά που Ε­κεί­νος α­γά­πη­σε,  α­πέ­χον­τας α­πό κά­θε α­δι­κί­α, πλε­ο­νε­ξί­α, φι­λαρ­γυ­ρί­α, κα­τα­λα­λιά, ψευ­δο­μαρ­τυ­ρί­α, μη α­πο­δί­δον­τες κα­κό αν­τί κα­κού ή βρι­σιά αν­τί βρι­σιάς, ή γρο­θιά αν­τί γρο­θιάς, ή κα­τά­ρα αν­τί κα­τά­ρας, μνη­μο­νεύ­ον­τες ε­πί­σης ό­σα εί­πε ο Κύ­ριος, που δί­δα­σκε: «Μην κρί­νε­τε, για να μην κρι­θή­τε. Συγ­χω­ρεί­τε, και θα σας συγ­χω­ρε­θούν.  Να ε­λε­εί­τε, για να ε­λε­η­θεί­τε. Στο μέ­τρο που ε­σείς με­τρά­τε, θα αν­τι­με­τρη­θεί σε ε­σάς» και ό­τι «Μα­κά­ριοι οι πτω­χοί και οι δι­ω­κό­με­νοι έ­νε­κεν δι­και­ο­σύ­νης, δι­ό­τι αυ­τών εί­ναι η βα­σι­λεί­α του Θε­ού.»

Όλη η επιστολή εδώ στο ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΚΕΙΜΕΝΑ