ΠΩΣ ΝΑ ΧΩΡΕΣΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του π. Χριστόδουλου Μπίθα

 Κά­θε φο­ρά που έ­χου­με ως κέν­τρο της σύ­να­ξής μας τα τα θαυ­μα­στά γε­γο­νό­τα της θεί­ας οι­κο­νο­μί­ας, νοι­ώ­θου­με μια ι­δι­αί­τε­ρη δο­ξο­λο­γί­α για­τί μας δί­νε­ται η ευ­και­ρί­α να ευ­χα­ρι­στή­σου­με και να χα­ρού­με για την πα­ρου­σί­α του Θε­ού στον κό­σμο και την ζωή μας, πα­ρ’ ό­τι γιά ό­σους δεν πι­στεύ­ουν, αυ­τές οι γι­ορ­τές α­πο­τε­λούν σκάν­δα­λο και πη­γή αμ­φι­βο­λι­ών. 

Πώς να χω­ρέ­σει το μυα­λό του αν­θρώ­που ό­τι η Πα­να­γί­α χω­ρίς να βρε­θεί με άν­τρα, γεν­νή­σε παι­δί και μά­λι­στα ότι αυ­τό το παι­δί ήταν ο σαρ­κω­μέ­νος Θε­ός; 

Τον αι­ώ­να που δι­α­νύ­ου­με μα και τον προ­η­γού­με­νο, ο άν­θρω­πος τό­σο πο­λύ προ­ό­δευ­σε με την δω­ρε­ά που του έ­δω­σε ο Θε­ός να ε­ξε­λίσ­σει το μυα­λό του, την κρι­τι­κή του σκέ­ψη, τις γνώ­σεις του, την ε­πι­στή­μη του, την τε­χνο­λο­γί­α του κι ό­λες τις ε­πι­στή­μες. Ό­μως συ­νά­μα πε­ρά­σα­με σε μια ε­πο­χή με­γά­λης αμ­φι­σβή­τη­σης.

 Ό­σο και να μπο­ρού­με με το μυα­λό μας να συλ­λά­βου­με τό­σα πολ­λά και υ­πέ­ρο­χα, άλ­λο τό­σο α­δυ­να­τού­με να α­πο­δε­χτού­με αυ­τό το υπέρλογο γε­γο­νός. Πώς εί­ναι δυ­να­τόν, Αυ­τός ο Θε­ός που δεν Τον βλέ­που­με, που οι πα­λιοί άν­θρω­ποι νό­μι­ζαν ό­τι κα­τοι­κεί στους ου­ρα­νούς, που αρ­γό­τε­ρα πί­στευ­αν ό­τι ή­ταν έ­νας Θε­ός που τι­μω­ρού­σε, πώς να πι­στέ­ψουν ό­τι έ­γι­νε άν­θρω­πος, μας μίλησε γι αγάπη και συγχώρεση κι ύστερα ατιμωτικά μα­στι­γώ­θη­κε, σταυ­ρώ­θη­κε και με­τά πώς να πι­στέ­ψουν ό­τι μπο­ρεί να α­να­στή­θη­κε;...

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ ΣΤΟ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΚΕΙΜΕΝΑ