Το βρήκα χθες το πρωί στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου. Θα το πέταγα γελώντας, αν το πράγμα δεν ήταν τόσο σοβαρό, αφού ξέρω πως χιλιάδες άνθρωποι καταφεύγουν στα μέντιουμ, τις χαρτορίχτρες και τους κάθε λογής μάγους, ελπίζοντας το...ανέλπιστο. Δύσκολα ο άνθρωπος μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες του, δύσκολα μπορεί να αποδεχτεί την πραγματικότητα, δύσκολο να κατανοήσει τις αποτυχίες του. Είμαστε αδύναμοι και δεν μπορούμε να εννοήσουμε πως ζούμε σε ένα κόσμο φθοράς κι ότι είμαστε άστοχοι και άμαθοι στο διάβα της ζωής.
Χιλιάδες συνάνθρωποί μας εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε κάποιον άγνωστο, να τους λύσει τα προβλήματα, να τους βρει μαγικές λύσεις, να αγοράσουν ελπίδα...
Κι όμως έτσι γίνονται τα πράγματα χειρότερα, γιατί μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, κι οι ψευτικες ελπίδες παρατείνουν την θλίψη, εμποδίζουν να αποδεχτούμε την πραγματικόητα, μας βουλιάζουν στην απόγνωση...
Τι πλάνη να νομίζεις ότι με μια τράπουλα θα σου φανερωθεί το μέλλον, και τι τραγωδία να μην μπορείς να ζήσεις το παρόν και να θέλεις να μάθεις το αύριο, λες κι αν το μάθεις θα μπορέσεις να ζήσεις καλύτερα το σήμερα...
Κι επειδή έχεις πάθη που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις, κι ευθύνες που δεν μπορείς να πάρεις, ψάχνεις από μηχανής Θεούς κι απόκρυφες δυνάμεις που θ' ανατρέψουν τα τετελεσμένα και θ' αλλάξουν την ζωή σου. Ομως η ζωή σου αλλάζει, μόνο αν αλλάξεις εσύ...
Κι έτσι γίνεσαι θύμα ανθρώπων πλανημένων, είτε απατεώνων, που θα πάρουν τα χρήματά σου, μα πάνω απ' όλα θα στραγγίξουν το μυαλό σου, θα σε πλανήσουν και θα εκμεταλευτούν την αδυναμία σου, υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια...
Και μια κι είπαμε για πετραχήλια, να προσθέσουμε εδώ και τις αμαρτίες τις θρησκευτικές, την μεγάλη πλάνη ορισμένων ιερέων που κάνουν εξορκισμούς μπερδεύοντας τους ανθρώπους, στερώντας τους την δυνατότητα να αναζητήσουν την ευθύνη τους, ψυχαναγκάζοντας και φοβίζοντάς τους. Ελάχιστες οι περιπτώσεις δαιμονισμένων, πολλοί όμως οι αυτόκλητοι σωτήρες εξορκιστές και πάμπολλα τα θύματά της πλάνης τους, κυρίως στους παλιοημερολογίτες. Μπουλούκια πηγαίνουν οι άνθρωποι στους εξορκιστές, γυρεύοντας έτοιμες λύσεις, πριν ή μετά την επίσκεψή τους στα μέντιουμ.
Τα δαιμόνια βγαίνουν με προσευχή και νηστεία, είπε ο Κύριος, κι όχι σε δημόσια μεταφυσικά θεάματα. Μα όπως είπαμε παραπάνω, ελάχιστοι είναι οι δαιμονισμένοι, εκατομμύρια όμως όλοι εμείς, που παραδομένοι στους προσωπικούς μας δαίμονες ζούμε την αστοχία μας παραμένοντας πνευματικά ανώριμοι, μεταθέτοντας τις ευθύνες μας στους άλλους, στο "σύστημα", στους πολιτικούς, στην κοινωνία. Ανεύθυνοι και τρομαγμένοι, απωθούμε τα προβλήματά μας, κρυβόμαστε από τους φόβους μας, δεν αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητά μας. Κι όταν "σκάνε" οι αποτυχίες μας, ανήμποροι να καταλάβουμε το γιατί, ψάχνουμε τις μαγικές λύσεις, τον "από μηχανής θεό", γιατί χάσαμε τον Θεό, χάσαμε την πείνα και την δίψα μας, στέρεψε η αναζήτησή μας.
Μοναδική μας ελπίδα ο λόγος κι η κλήση του Χριστού: "Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι ". Να πάρουμε την ευθύνη της ζωής μας, να διψάσουμε για την αλήθεια, να αναγνωρίσουμε την αστοχία μας, να μετανοήσουμε. Η Αλήθεια ελευθερώνει τον άνθρωπο, τον απαλάσσει από την δεισιδαιμονία, τον κατευθύνει στο Φως, στην χαρά, στην ευχαριστία. Πάντων ένεκεν!