Λάβαμε ένα μέηλ ἀπό ἀναγνώστη μας καί νομίζουμε πώς ἀξίζει νά ἀνεβάσουμε τό κείμενό του σάν κανονική ἀνάρτηση.
Κατέβηκα μιά βόλτα στό κέντρο. Ὄχι γιά ψώνια αὐτή τήν φορά, ἀλλά γιά νά μετρήσω τίς πληγές τῆς πόλης. Λυπᾶμαι καί ντρέπομαι. Ὑπῆρξα ξέρετε καί γώ κάποτε «μαχητής» στούς δρόμους. Τότε πού νόμιζα πώς ὁ κόσμος ἀλλάζει μέ φωνές καί βία, πρίν καταλάβω ὅτι ὁ κόσμος ἀλλάζει μόνο μέσα ἀπό τά δικά μας μάτια, ὅταν ὀμορφύνει ἡ ψυχή μας καί βρεῖ εἰρήνη. Τότε, ἄν ἀλλάξουμε ἐμεῖς, ἀλλάζουν μαζί μας κι ἄλλοι.
Πρίν ἀπό πολλά χρόνια, βρέθηκα στά ὀδοφράγματα, τότε πού οἱ ἀστυνομικοί ἦταν πραγματικά βίαιοι κι ὄχι τρομαγμένοι καί λουφατζῆδες ὅπως σήμερα, τότε πού τό κράτος ἦταν ὄντως ἄγριο κι ὄχι μιά ξεχαρβαλωμένη κι ἀκυβέρνητη πολιτεία ὅπως σήμερα. Πετάξαμε καί μεῖς πέτρες στούς «μπάτσους», ἀλλά ποτέ δέν σκεφτήκαμε νά καταστρέψουμε τήν δημόσια περιουσία, γιατί ξέραμε πώς τήν πληρώνει ὁ λαός. Κάναμε καί μεῖς καταλήψεις στά πανεπιστήμια, ἀλλά ποτέ δέν μᾶς πέρασε ἀπό τό νοῦ νά σπάσουμε τίποτα, γιατί νοιώθαμε πώς ἦταν δικοί μας οἱ χῶροι αὐτοί.
Δυστυχῶς, βλέπω τούς παλιούς μου «συντρόφους», πολιτικούς πιά διαφόρων κομμάτων νά κάνουν λαϊκίστικες καί δημαγωγικές δηλώσεις, τούς βλέπω μεγαλοδημοσιογράφους νά μένουν στά βόρεια προάστεια καί νά σχίζουν δῆθεν τά ἰμάτιά τους γιά τόν λαό. Μαζί μέ αὐτούς πολλοί συνομήλικοί μου ζοῦν μιά μαζική παραίσθηση, λές καί τό πρόβλημα τῆς κοινωνίας σήμερα εἶναι ἡ ἀστυνομία καί τό κράτος (σιγά τό ἄγριο κράτος) τῆς δεξιᾶς. Τούς βλέπω νά «τρελαίνονται» γιά τό πανεπιστημιακό ἂσυλο, ἀλλά νά ἀδιαφοροῦν γιά τίς σχολές πού ἔχουν γίνει στέκια τοξικομανῶν καί περιθωριακῶν. Τούς βλέπω νά ἔχουν μετατρέψει τήν αὐθόρμητη ἐξέγερση τοῦ Πολυτεχνείου τοῦ 73, σέ φολκλορική φιέστα βολεμένων γιάπηδων.
Γιά ποιά ὀργή τῆς νεολαίας ρέ παιδιά; Χαβαλές, ἐκτόνωση ἀπό τό σάπιο ἐκπαιδευτικό σύστημα καί τήν ὑποκρισία σας, καί βία πού διδάχτηκαν ἀπό τίς ἀμερικάνικες σκουπιδοταινίες καί τά σκληρά χαζοπαιχνίδια πού παίζουν. Ἐσεῖς τούς ξεσηκώνετε μέ τίς δηλώσεις σας καί μέ τά πολιτικά σας παιχνίδια, ἐσεῖς πού μέσα στήν φαντασία σας παριστάνετε τούς σωτῆρες, βολεμένοι πιά κι ἀποκατεστημένοι καλά. Κι οἱ μαθητές κατέβηκαν στούς δρόμους πολεμῶντας τούς ἀνεμόμυλους πού ἐσεῖς τούς κτίσατε. Κι ἀντί νά κραυγάζουν γιά εἰρήνη καί ἀγάπη, τούς μάθατε νά πετᾶνε πέτρες καί νά διαδηλώνουν μέ τυφλή βία.
Ὅσο γιά τούς δῆθεν ἀναρχικούς, μπάχαλους τούς φωνάζουν οἱ μικροί, περιθωριακοί εἶναι, κανείς δέν τούς ἔλεγξε ποτέ, δουλειά τους κάνουν, μόνο βρέ «σύντροφοι» πλάτη τούς κάνετε μέ τήν στάση σας, τούς ἀφήνετε νά ἀλωνίζουν. Κι οἱ κυβερνῶντες ἀνίκανοι νά ἐλέγξουν. νά ἀστυνομεύσουν, νά προστατέψουν. Σκεφτεῖτε, πολεμᾶτε τό κράτος καί κράτος δέν ὑπάρχει, τό διαλύσατε χρόνια τώρα. Καληνύχτα σύντροφοι, τήν γκρεμίσατε τήν πατρίδα, μαζί καί τά ὁράματά μας.
Χρόνης Κ., πρώην μαχητής καί νῦν προσκυνητής...