«Ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ καί ὀδόντα ἀντί ὀδόντος», γράφει ἡ Παλαιά Διαθήκη καί βέβαια ἡ ὀρθή ἐρμηνεία τοῦ χωρίου μᾶς ἀποκαλύπτει τήν φιλανθρωπία τῆς προτροπῆς. Σέ μιά ἐποχή ἄλογης βίας, τό κείμενο προτρέπει νά μήν γίνεται μαζική ἐκδίκηση ὕστερα ἀπό μιά πράξη βίας, ἀλλά νά περιορίζεται ἡ ἐκδίκηση σέ ἴσης κλίμακας ἀντίποινα. 3.000 χρόνια πρίν, τόσα μποροῦσαν νά καταλάβουν οἱ ἄνθρωποι, αὐτό τούς προέτρεπε ἡ Γραφή. Γιά ἀγάπη δέν μποροῦσε ἀκόμα νά γίνει λόγος. Χρειάστηκε νά ἔρθει ὁ Χριστός στήν γῆ, νά πάρει ὁ Θεός ἀνθρώπινη σάρκα καί νά μιλήσει γιά ἀγάπη στούς ἀνθρώπους, νά ζητήσει νά ἀγαπᾶμε τούς ἐχθρούς μας καί νά εὐχόμαστε γιά ὅσους μᾶς καταριοῦνται.
Ἡ καμένη... Ἑλλάς
Νά ὅμως πού 2.000 χρόνια μετά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου, βρισκόμαστε πάλι στήν πρό τοῦ Νόμου ἐποχή. Ἄν σκοτωθεῖ ἕνας δικός σου, κάψτα καί διέλυσέ τά ὅλα. Αὐτό προστάζει ὁ νόμος τῆς Νεοελληνικῆς ζούγκλας μέ τήν ἀνοχή καί μᾶλλον μέ τήν ἐνθάρρυνση τῶν πολιτικῶν κομμάτων. Μιά ὁλόκληρη κοινωνία παρακολουθεῖ ἀφασικά τό ἀπόλυτο παράλογο. Ἕνας καί μόνο ἕνας ἀστυνομικός, κακῶς πυροβολεῖ ἕνα παιδί (ὁ Θεός νά ἀναπαύσει τόν Ἀλέξη), καί τά ἀντίποινα εἶναι τρομακτικά. Μαζικά. Ἄνθρωποι καταστράφηκαν οἰκονομικά, πολλοί ἐργαζόμενοι θά μείνουν ἄνεργοι, ἡ ἐπιβάρυνση στήν διαλυμένη δημόσια οἰκονομία (ἐμεῖς πληρώνουμε ξεχάσαμε;) μεγάλη. Μιλοῦν γιά συσσωρευμένη ὀργή τοῦ λαοῦ. Δικαιολογίες. Ἡ ὀργή έκφράζεται ἀπό τούς ἴδιους πού καῖνε κάθε τόσο τά πανεπιστήμια καί ὄχι ἀπό τόν λαό.
Τά παιδιά κλείσαν τά σχολειά καί βγῆκαν στούς δρόμους ἐπειδή ἕνας (καί μόνο ἕνας ) ἀστυνομικός παρεκτράπηκε. Καί ὁ νόμος παιδιά; Δέν ὑπάρχει νόμος; Μόνο καταστροφή καί πλιάτσικο; Κανείς δέν διαδήλωσε γιά τήν τυφλή βία τῶν ἀναρχικῶν τά τελευταῖα χρόνια. Το θεωροῦμε δεδομένο ὅτι θά ζητήσουμε τό κεφάλι κάθε παρεκτρεπόμενου ἀστυνομικοῦ, ποτέ ὅμως ποινές γιά τίς καταστροφές τῶν ἀναρχικῶν καί τῶν ἀναρχοπατέρων τους. Θά παραμείνουν πάντα «γνωστοί - ἄγνωστοι» γιά κάθε κυβέρνηση. Δυστυχῶς ἔχουμε τήν κοινωνία πού μᾶς ἀξίζει καί τά κόμματα πού μᾶς πρέπουν.
Ἄς προσευχηθοῦμε νά σταματήσει ἡ δαιμονική ἐνέργεια πού κυριαρχεῖ στήν πόλη. Ἄς εὐχηθοῦμε νά πάψει πιά αὐτή ἡ ψευτοπροοδευτική ἀνοχή στήν συνεχιζόμενη βία καί καταστροφή.
Αὐτά τά Χριστούγεννα ἄς θυμηθοῦμε ὅτι ἡ γιορτή δέν εἶναι λαμπάκια καί γαλοποῦλες, ἀλλά ἐλπίδα γιά ἀγάπη καί εἰρήνη στίς ψυχές μας, πίστη γιά νόημα ζωῆς κι ἀνάσταση ψυχῶν καί σωμάτων. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησον ἡμᾶς καί τόν κόσμο σου...
...ἕνας διαβάτης