Διηγήσεις π. Χαραλάμπου Διονυσιάτου
Προηγουμένου Ιεράς Μονής Διονυσίου Αγ. Όρους
Ειρήνη με ειρήνη έχει διαφορά. Υπάρχει τεράστια διαφορά από την ειρήνη που δίδει ό Θεός. Έτσι κάποτε προσευχόμενος πλησίον του παραθύρου του κελιού μου, αισθάνθηκα ένα πράγμα που δεν μπορεί να το εκφράση κανείς. Εκεί που προσευχόμουν, ακούω ξαφνικά μία βοή. Οί αισθήσεις μου οί εξωτερικές κόπηκαν και άνοιξε μέσα στην καρδιά μου μία ειρήνη, σε ανέκφραστο βαθμό. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Μία ανέκφραστη γλυκύτης, γαλήνη, ειρήνη. Δεν περιγράφεται, αισθανόμουνα παράδεισο μέσα μου. Αυτό ίσως κράτησε μία ώρα, κατόπιν υποχώρησε. Κάτι όμως έμεινε μέσα μου. Βεβαίως ελάχιστο πράγμα παρέμεινε. Και έκτοτε, ότι και αν συνέβαινε, οιαδήποτε φροντίδα, ταραχή, πειρασμός κλπ., η ειρήνη μέσα μου δεν έφευγε.
Όταν έφυγε εκείνη ή μεγάλη και ανέκφραστη ειρήνη έκλαιγα, φώναζα: «τι ήτανε αυτό - τι ήτανε αυτό;» «Θεέ μου, έλεγα, αυτή ήτανε ή ειρήνη που έδωσες στους αγίους Αποστόλους»: «Την Ειρήνη την Έμήν δίδωμι υμίν.» Δεν μπορούσα να βαστάξω έκλαιγα - έκλαιγα. Τι ήτανε αυτό, Θεέ μου!
Σχετικά με την αγάπη του Θεού λέμε, ότι μας αγαπά ό Θεός ή ότι αγαπάμε τον Θεόν, ότι αισθανόμεθα αγάπη μέσα μας για τον Θεόν. Αυτό δεν είναι τίποτε, είναι ελάχιστον, από την αίσθησιν εκείνη της αγάπης του Θεού, όταν σε επισκεφθεί ό Θεός, όταν σου δώσει την αγάπη Του. Τότε λιώνεις. Αν κρατήση αυτή ή αγάπη, αυτή ή αίσθησις της αγάπης του Θεού λίγα λεπτά, δεν αντέχεις, τότε πεθαίνεις.
