Δηλώνουν Χριστιανοί, χωρίς νά ξέρουν τί εἶπε ὁ Χριστός, ἀμφισβητοῦν τήν Θεϊκή Του φύση, ἀμφιβάλλουν γιά τήν ἀνάσταση, ἀντιλαμβάνονται τήν Ὀρθοδοξία σάν φολκλόρ καί δέν ξέρουν τήν παράδοση τῶν πατέρων. Δέν ἐκκλησιάζονται, στούς ναούς μπαίνουν συνήθως γιά κερί ἤ γιά νά προσευχηθοῦν ὅταν δέν ἔχει ἀκολουθίες. Πολλοί ἔχουν ἀρνητικές ἐμπειρίες ἀπό κάποιους κληρικούς ἤ καί τόν «θεολόγο» τοῦ σχολείου. Ἑπηρεάζονται ἀπό τίς διάφορες ἀντιευαγγελικές θεωρίες πού παρουσιάζονται κατά καιρούς (ὅπως ὁ Κώδικας Ντά Βίντσι, τό δῆθεν εὐαγγέλιο τοῦ Ἰούδα κλπ.) καί ἀπό τά ἐχθρικά πρός τήν Ἐκκλησία δημοσιεύματα.
Τούς βλέπουμε νά ἔρχονται βιαστικοί στίς μεγάλες γιορτές στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας γιά νά κοινωνήσουν κι ὕστερα νά φεύγουν ἀμέσως. Τούς βλέπουμε στά μυστήρια νά μιλοῦν καί νά κάνουν φασαρία. Στίς δύσκολες στιγμές ὅμως θά προσευχηθοῦν στόν (τόσο ἄγνωστό τους Θεό), θά κάνουν τάματα, θά παρακαλέσουν νά μνημονευτοῦν τά ὀνόματά τους σέ κάποιο μοναστήρι.
Ὅλοι αὐτοί οἱ βαπτισμένοι ἀδελφοί μας, πρόβατα ἀπολωλότα τῆς ποίμνης τοῦ Καλοῦ Ποιμένα, τήν ἀλήθεια ζητοῦν βαθειά μέσα στήν καρδιά τους, ὅμως δέν ξέρουν τόν τρόπο νά τήν βροῦν γιατί δέν γνωρίζουν τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας. Τούς ἀγαπᾶμε κι αἰσθανόμαστε μεγάλη εὐθύνη γι αὐτούς. Ἄν ἐμεῖς οἱ πιό ἐκκλησιαστικοί εἴχαμε μεγαλύτερη μετάνοια, ἄν κληρικοί καί λαϊκοί εἴχαμε περισσότερη ἀγάπη καί δείχναμε καλύτερο παράδειγμα, ἴσως τά πράγματα νά ἦταν λίγο διαφορετικά. «Ὁ μέν θερισμός πολύς, οἱ δέ ἐργάται ὁλίγοι. Δεήθητε οὖν τοῦ Κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλη ἐργάτας εἰς τόν θερισμόν αὐτοῦ». Ἀμήν.
(συνεχίζεται...)