Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που έδωσε η αστυνομία, μέχρι τον Σεπτέμβριο, στην Αττική διαπράχθηκαν :
55 ανθρωποκτονίες, 62 βιασμοί, 127 υποθέσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης, 3.610 περιπτώσεις πλαστογραφίας,
1.460 ληστείες, 26.872 κλοπές και διαρρήξεις, 9.312 κλοπές τροχοφόρων, 485 υποθέσεις απάτης, 37 υποθέσεις εκβιασμών, 539 παραβάσεις του νόμου περί όπλων, 154 ληστείες σε τράπεζες , 42 υποθέσεις λαθρεμπορίου , 147 θανάτοι από ναρκωτικά (σε όλη την χώρα). Συνελήφθησαν 9.802 άτομα σε 7.055 υποθέσεις.
Πως πρέπει να σταθεί κανείς μπροστά σε αυτά τα νούμερα που καθρεφτίζουν την κατάσταση της κοινωνίας; Πως να μπορέσει να διώξει το αίσθημα ανασφάλειας που κυριαρχεί στην πόλη; Πως να καθησυχάσει ένα γονιό που τρέμει για το παιδί του; Πως να αντιμετωπίσει τις εύκολες λύσεις του τύπου "άν φύγουν οι ξένοι θα λυθούν όλα"; Πως να καθησυχάσει τις φοβίες που κυριαρχούν σε πολλές ψυχές;
Είναι αλήθεια ότι η Ελληνική κοινωνία βρέθηκε τα τελευταία χρόνια σε μια κατάσταση δύσκολη. Την δεκαετία του εξήντα οι Αθηναίοι κοιμόντουσαν τα καλοκαίρια στις αυλές και οι πόρτες έμεναν ξεκλείδωτες. Σἠμερα οι πόρτες έγιναν θωρακισμένες και τα παράθυρα έχουν κάγκελα.
Μεγάλη η πρόκληση για κάποιον που θέλει να ονομάζεται Χριστιανός. Που σημαίνει να μην πανικοβάλλεται, να μην τρομοκρατείται, να μην ηθικολογεί, να μην καταφεύγει αμυντικά σε μια νοσταλγία του παρελθόντος, να μην αφήνει τον φόβο να καθορίζει την ζωή του.
"Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον" και μείς που ονειρευόμαστε την βασιλεία του Θεού, ας μην φοβόμαστε τίποτε. Ας κάνουμε κάθε μέρα τον σταυρό μας κι ας πορευόμαστε, αφημένοι στο θέλημα του Κυρίου. Ό,τι είναι να μας συμβεί, Θεού θέλημα είναι. Κι αν είναι να υποφέρουμε από κάποιο πειρασμό βίας, ας είναι δοκιμασία που θα μας οδηγήσει πιό κοντά στον Χριστό.
Ας είναι η πείνα και η δίψα να φτάσουμε σε αυτή την "τελεία αγάπη" το μόνο μέλημά μας κι ας πλημμυρίζει η χαρά κι η ευχαριστία το νου και την καρδιά μας κάθε στιγμή της ζωής μας. Αμήν.
Είναι αλήθεια ότι η Ελληνική κοινωνία βρέθηκε τα τελευταία χρόνια σε μια κατάσταση δύσκολη. Την δεκαετία του εξήντα οι Αθηναίοι κοιμόντουσαν τα καλοκαίρια στις αυλές και οι πόρτες έμεναν ξεκλείδωτες. Σἠμερα οι πόρτες έγιναν θωρακισμένες και τα παράθυρα έχουν κάγκελα.
Μεγάλη η πρόκληση για κάποιον που θέλει να ονομάζεται Χριστιανός. Που σημαίνει να μην πανικοβάλλεται, να μην τρομοκρατείται, να μην ηθικολογεί, να μην καταφεύγει αμυντικά σε μια νοσταλγία του παρελθόντος, να μην αφήνει τον φόβο να καθορίζει την ζωή του.
"Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον" και μείς που ονειρευόμαστε την βασιλεία του Θεού, ας μην φοβόμαστε τίποτε. Ας κάνουμε κάθε μέρα τον σταυρό μας κι ας πορευόμαστε, αφημένοι στο θέλημα του Κυρίου. Ό,τι είναι να μας συμβεί, Θεού θέλημα είναι. Κι αν είναι να υποφέρουμε από κάποιο πειρασμό βίας, ας είναι δοκιμασία που θα μας οδηγήσει πιό κοντά στον Χριστό.
Ας είναι η πείνα και η δίψα να φτάσουμε σε αυτή την "τελεία αγάπη" το μόνο μέλημά μας κι ας πλημμυρίζει η χαρά κι η ευχαριστία το νου και την καρδιά μας κάθε στιγμή της ζωής μας. Αμήν.