Ἡ τράπεζα γέμει ὁ μόσχος πολύς, μετά το συμπόσιο τῆς πίστεως, κοινή τράπεζα στήν ὕπαιθρο, μικροί καί μεγάλοι μαζί. Αὐτὀ πού οἱ πρῶτοι Χριστιανοί ζοῦσαν καθημερινά, τό ψηλαφοῦμε μέ ὅλη μας τήν ἀδυναμία, ἀναζητώντας τό νόημα στήν φράση "προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδόν (μέ μιά ψυχή)... κλῶντες τε κατ' οἶκον ἄρτον, μετελάμβανον τροφῆς ἐν ἀγαλλιάσει καί ἀφελότητι (ἁπλότητα) καρδίας, αἰνοῦντες τόν Θεόν..." (Πραξ.2, 46 -47).
Κι ἄν εἴμαστε χλιαροί σέ σχέση μέ ἐκείνους, κι ἄν εἴμαστε μεγαλωμένοι στήν ἀχαριστία, κι ἄν ἀπ' τήν μικρότητά μας ὅλο παρεξηγήσεις καί γκρίνιες εἴμαστε, κι ἄν τό κοσμικό μας φρόνημα μᾶς ἐμποδίζει ἀπό τό νά "τρέξουμε', ἐμεῖς καί πάλι ὁμολογοῦμε πώς ἄλλη ἐλπίδα δέν ἔχουμε ἀπό Ἐκεῖνον καί πώς μαζί μέ τούς Ἀποστόλους θέλουμε νά συμπορευτοῦμε "ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν. ὁ δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν, ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καί πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. διό προσλαμβάνεσθε (δέχεστε) ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ἡμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ..." (Ρωμ.15, 4-7).
Κι ἄν εἴμαστε χλιαροί σέ σχέση μέ ἐκείνους, κι ἄν εἴμαστε μεγαλωμένοι στήν ἀχαριστία, κι ἄν ἀπ' τήν μικρότητά μας ὅλο παρεξηγήσεις καί γκρίνιες εἴμαστε, κι ἄν τό κοσμικό μας φρόνημα μᾶς ἐμποδίζει ἀπό τό νά "τρέξουμε', ἐμεῖς καί πάλι ὁμολογοῦμε πώς ἄλλη ἐλπίδα δέν ἔχουμε ἀπό Ἐκεῖνον καί πώς μαζί μέ τούς Ἀποστόλους θέλουμε νά συμπορευτοῦμε "ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν. ὁ δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν, ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καί πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. διό προσλαμβάνεσθε (δέχεστε) ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ἡμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ..." (Ρωμ.15, 4-7).